Las Vegas, Death Valley en de Grand Canion

21:01

Het was een van de meest bijzondere en tegenstrijdige uitzichten die ik ooit heb gezien: een aantal cactussen op de voorgrond, en sneeuw op de achtergrond, zichzelf handhavend tegen de stijle rotshellingen van de Grand Canion. Het was voor mij sowieso verbazingwekkend dat het in Arizona kon sneeuwen, waar de temperaturen in de zomer kunnen oplopen tot gloeiend heet. Afijn, daar stond ik dus met meerdere kledinglagen te rillen in de kou, maar wel met een uitzicht dat hartverwarmend was.

Laat ik er maar kort over zijn: Ja, ik heb het wel getroffen met mijn host familie, en ik ben daar heel dankbaar voor. Afgelopen week ben ik met mijn host familie op een ‘mini vakantie’ geweest naar het gebied rondom Las Vegas, in de staten Arizona, California en Nevada. Mijn host broer- en zus hadden rondom Veteranen dag een halve week geen school, en deze trip was het mij ook wel waard om een paar schooldagen te missen. Hoewel het tijdsbestek maar 5 dagen was, was het tempo zo hoog dat ik meer gezien heb dan in een gemiddelde ‘twee weken vakantie”. En ik had het voor geen goud willen missen.

Het moment dat ik me realiseerde dat ik in Las Vegas bent deed niet lang op zich wachten, want gokmachines op het vliegveld zul je niet zo snel ergens anders vinden. Terwijl ik me besefte dat er dus mensen zijn die al door hun geld heen zijn voordat ze ook maar hun koffer van de bagageband hebben gehaald, zat ik alweer in de huurauto om naar onze eerste bestemming te rijden: Hooverdam. We (en vooral Hallie, mijn host zus) vielen met onze neuzen in de boter, want juist op het moment dat op de Hooverdam stonden, was er een oldtimer autoshow aan de gang. Er waren dus meerdere staaltjes prachtige techniek en vormgeving tegelijk te zien. Hooverdam is gebouwd op de grens van Arizona en Nevada, en de gehele omgeving rondom de dam is woestijn, waardoor veel bewoners rondom Las Vegas voor een groot deel afhankelijk zijn van het water uit de door de dam gecreëerde meren, zoals Lake Mead. Vanuit dit halve maanlandschap reden we door naar onze volgende locatie: de Grand Canion.

Zonsondergang hebben we helaas niet gehaald die dag, dus de uitdaging lag er om ook de daaropvolgende dag heerlijk vroeg ons bed uit te gaan. Nu was dat voor mij nog niet eens zo’n heel groot probleem, omdat ik mijn bed in de hotelkamer moest delen met mijn bijna 2 meter lange host broer (en geloof me, daar valt niet tegen op te vechten). We hebben het uiteindelijk net aan gered, en het uitzicht was het meer dan waard. Het is lastig te beschrijven, de zucht van verbazing bij iedereen in de bus, toen de Grand Canion voor het eerst zichtbaar was tussen de bomen. Nog op mijn McMuffin kauwend, had ik precies dezelfde unieke reactie op een uniek uitzicht. En waar je ook staat, op de rand, tijdens het hiken, of op de bodem van de Grand Canion (zover ben ik niet gekomen), het uitzicht blijft fantastisch. Helaas konden wij maar één dag blijven, wat bij lange na niet genoeg is om alles te kunnen zien.

Álles kan ik Vegas, ja, het cliché is waar. Of het nou het volledig Gouden ‘Donald Trump” gebouw, de Statosphere (een hotel met een achtbaan en een zweefmolen op het dak), of een casino met een haaien aquarium is, het kan in Vegas, en niemand kijkt er meer van op. Ondanks dat ik nog niet de gok-gerechtige leeftijd van 21 jaar heb, is het al bijzonder om alleen al door de casino’s heen te lopen. De reden hiervoor is dat drank gratis (wat de leeftijdsgrens van 21 heeft) wordt weggegeven aan de gokkers, wat hun relatiteitsbesef, en daarmee hun portemonneebesef natuurlijk niet ten goede doet. Daarnaast zijn de grootste hotel/casino’s in Las Vegas allemaal in handen van de “Ceasar entertainment group”, die daar handig op inspeelt door middel van een gratis monorail verbinding tussen al de verschillende gokhallen. Zo kun je niet één, maar meerdere keren door je geld heen raken. Ik heb mijn geld dus noodgedwongen wat nuttiger besteed: ik heb de nieuwste James Bond film gezien in een prachtige bioscoop, met zulke heerlijke stoelen, dat ik er niet eens van opkeek dat de vrouw naast mij de halve film lag (letterlijk) te tukken. En dat lag (niet letterlijk) dus niet aan de film.

De Mojavewoestijn herbergt enkele prachtige plekken, zoals de Red Rock Canion, en is het meest hete en laagliggende gebied in Noord-Amerika. Het absolute Hoogte(lees, diepte)punt van de Mojavewoestijn is zonder twijfel Death Valley, waar het voor deze tijd van het jaar aangenaam vertoeven was. Wat ik vooral bijzonder vond aan Death Valley waren de verschillende landschappen die allemaal betrekkelijk dichtbij elkaar lagen. Waar de rotsen rondom het beroemde Zabriskie punt zacht en zandachtig waren, waren de rotsen een paar kilometer verderop hard en rood. Het badwater basin is daarentegen weer een zoutvlakte. Het is bijzonder om te zien hoe dit gebied zich met de jaren ontwikkelt heeft, en nog bijzonderder dat enkele diersoorten er weten te overleven in de bloedhete zomers. Een prachtig stuk natuur is het Mojavegebied, met middenin het grootste menselijke woestijnproject, Las Vegas.

Waar normale vakanties al voorbijvliegen, was onze vakantie voor mijn gevoel al helemaal snel voorbij. Maar zo’n mooie ervaring beleven in midden November is natuurlijk erg speciaal. Zelfs toen ik de dag daarop weer in de kou op de schoolbus stond te wachten na weer een (te) korte nacht, voelde ik me beter dan ooit. Beter dan ik me ooit had kunnen bedenken, toen ik vorig jaar rond deze tijd voor het eerst over een exchange jaar aan het denken was.

Groetjes uit Las Vegas

Alle oldtimers gaven Nevada een nog Amerikaanser uitzicht

Hooverdam en de brug over de Colorado rivier in 1 plaatje

Eenmaal aangekomen bij de Grand Canion bleek dat wij
slechte jagers zouden zijn: deze vrouwtjes (gelukkig) Eland viel ons
pas op toen we op een haar afstand waren.